ANA KUCAĞI
Engelli bireylerin buluşma yeridir, Cennet’ten bir köşe "Ana Kucağı ” Sanat, sohbet, etkinlik demlenir, Cennet'ten bir köşe "Ana Kucağı"... * Toplumsal kaynaşma adabı ile, ”Engelli adayı ” anlayışı ile, Tekerlekli sandalye de otursan bile, Cennetten bir köşe "Ana Kucağı"... * Yaşadığı yeri yadırgar insan, Sevdiklerinden ayrı olamaz insan Anne sıcaklığını özlüyor insan, Cennetten bir köşe ”Ana Kucağı"... * En büyük engel, sevgisizliktir Görmezden gelmek, ilgisizliktir Orası neresi? demek, bilgisizliktir Cennetten bir köşe ”Ana Kucağı ”..… * Kapısında hoşgörü ve sevgiyle karşılayan, Birbirinden sıcak yeni yeni insanlar tanıdım Yapılan etkinliklerle bizlere kucak açan Cennetten bir köşe "Ana Kucağı ”… * Anadan öksüz -babadan yetim, Soluyacağı hava için bile yarışıyordu. Yaralıydı her yanı, bitkin düşmüş, kendinden geçmişti yavrucak. Hayatın ağır şartları,yormuştu onu. Sarıldı "annesinin ” kucağına, çok yoruldum be Anne dedi. Başını koydu annesinin mezar taşına Toprağını da yatak yapmıştı. Annesinin babasının dünyalarına sığınmıştı yavrucak . Uyuyakaldı çocuk. Gözlerinden şefkat akan,dilinden bal damlayan annesini, rüyasında görüyordu çocuk, annesini masal anlatırken. Bir varmışla başlayıp bir yokmuşla biten. Yüreğinde dünyalar kadar umuda yer vermişti, uykusunda yavrucak. Dinlendiği yer umutlar ülkesiydi çünkü, "Ana Kucağıydı"...
